Trybunał Konstytucyjny orzekł, że przerwanie ciąży ze względu na ciężkie, nieodwracalne wady płodu nie będzie już dozwolone. To dramatyczna wiadomość nie tylko dla wszystkich potencjalnych matek i ojców. Również dla niepełnosprawnych dzieci, których już teraz zbyt wiele jest porzucanych i pozostawionych w cierpieniu. Dla mnie to przede wszystkim świadomość, że istnienie ciężko zdeformowanego, uszkodzonego płodu zostało w świetle prawa postawione ponad życiem nas kobiet. Nie potrafię się z tym pogodzić.
Co z naszym życiem? Planami, rodzinami? Co z wolnością decydowania o sobie?
Nikt z nas nie wie – nawet zadeklarowani zwolennicy zaostrzenia ustawy aborcyjnej – jak się zachowa w sytuacji ekstremalnej. A do takich należy wiadomość o trwałym uszkodzeniu płodu, który będzie niezdolny do przeżycia poza organizmem matki. Dla jednych z nas urodzenie dziecka i towarzyszenie mu w konaniu będzie najlepszym wyborem. Inni żałobę będą chcieli przeżyć wcześniej, nie narażając siebie, swoich rodzin i nienarodzonego dziecka na dodatkowe cierpienia. I to prawo wyboru zostało nam odebrane.
A co z badaniami prenatalnymi? Czy lekarze będą kierować na diagnostykę, skoro wady genetyczne nie mogą być powodem przerywania ciąży? Jak to się odbije na zdrowiu psychicznym kobiet i ich ciążach – bo przecież stres dziecku nie służy, również nienarodzonemu… A żyjemy w trudnych czasach– pandemia, coraz wyższy wiek kobiet decydujących się na dziecko – to tylko niektóre czynniki zwiększające prawdopodobieństwo wad płodu.
Program 500+ okazał się porażką jeśli chodzi o zwiększenie dzietności Polaków. Jestem przekonana, że ostatnia decyzja Trybunału Konstytucyjnego spowoduje jeszcze większą ostrożność, jeśli chodzi o powiększanie rodziny.
Natalia Witkowska
Redaktorka naczelna RaportCSR.pl
